بیا ابرهای سیاه را ببر

تیغ لرزان را ببر

بشین ساز دهنی بزن

این دلشوره ها را راهی کن

پرده ها را بکش

آواز بخوان

گریه های شیر آب را قطع کن

فریاد ساعت را سکوت کن

شانه و قیچی بیار

ریشو مویم را اصلاح کن

نذار حس کنم پوچ ترین پوچم

تو که میدانی شب از درد نبودت بالش گاز میگرم

تو که میدانی بی تو با کسی سخن نمیگویم

چرا رفتی

چرا نمیایی

از آتش عشق فقط دودش به من رسید

چیزی به جزء این جای خالی بزرگ

این رویای دو رنگ واهی نماند

بیا مهربانم