دنیای من بدون تو
سراسر کابوسه
تصورشم واسه م سخته
کسی برات شعر بنویسه
همین طور که هستی
برام بمون همیشه
این یه حرف ساده
حرف یه شاعر بی پناه
تو باشی کنارم
دنیا توو مشتمه
حتی شعرمم
از خوشی میمیره
نرو و خاموش کن
این ماشین لعنتی رو
پیاده شو و بعد برو
تا بفهمه دلم
که رفتی و نیستی
یه دنیا صدا
توو سرمه
این وطن منه
یا مال غریبه
قرار بوده و هست
یه وجب به غریبه ندیم
ما یه دریا شهید دادیم
چه زود فراموش کردی
ای تاجر دزد
ای سر به مهر
با باد کوه آتش دلمان
یه روزی خاکستر میشی
نم نم بارون و
غم من داغون و
رد دادن تماس و
روشن کردن سیگار
یه شام سرد و
یه چای تلخ و
پرت کردن گوشی و
جاری شدن اشکم
یه شعر تازه و
یه یار رفته و
یه قاب عکس و
صدای هق هقم
صدای در زدن و
آمدن دوست و
لبخند زوری و
گریه دوستم
بغل کردن و
دو سیگار و
دو بن بست و
کم شدن غمم
چسبیده به من روی موتور
میگه گاز بده بی خیال ترمز
میگم چراغ قرمزه
میگه برو ما که سبزیم
و میگذرم از چراغ قرمز
میگم دیوونگی هم حدی داره
میگه زیر بارون کیف داره
و یهو ساکت میشه
میگم حالت خوبه
میگه تشنه تنتم
و میبوسه پشت گردنم و
و میزنم کنار
و رو به روش میشینم روی موتور
و میبوسمش با طمع بارون
ای الاغ های دو پا
همین روز ها
میخندیم و میشکنیم
سم تک تکتان را
نبینید که گاهی ساکتیم
ما آگاه تر از دیروزیم
ما به زودی بلند میشیم
از زیر سم تک تکتان