بدون لبخند و رندی
بریدم و بریدی
مثل یه سایه غریبه
سکوتم و سکوتی
و نشانه های از حقیقت
در دروغ من و او بود
ما دو دنیای متفاوت
ما پازل اشتباه بودیم
او سبز و بهاری
من خشک و برف دیده
دوستانه شروع و پایان
بدون اندوه و مستی
بدون لبخند و رندی
بریدم و بریدی
مثل یه سایه غریبه
سکوتم و سکوتی
و نشانه های از حقیقت
در دروغ من و او بود
ما دو دنیای متفاوت
ما پازل اشتباه بودیم
او سبز و بهاری
من خشک و برف دیده
دوستانه شروع و پایان
بدون اندوه و مستی
2 تن 19 ساله بودیم
در انباری تنگ و تاریک
عرق میرختیم و از نفس افتاده بودیم
قبل بوسه رمانتیک
ناگهان سیلی نور آمد
با فحش و چوب تر
این اولین و آخرین عاشقانه ما بود
بعد سه سال انتظار تر
او رفت از محله یا شهر یا کشور
هیچ نمیدانم و هیچم
و من و خانه بد باختیم
من عشق خانه خط تلفن
رو پشت بوم سرد
زیر آسمون سرخ رنگ
یه لنگه کفش پاشنه بلند
شده زیر سیگاری من
اما برف بدرقه ام میکنه
با یه لنگه کفش زنونه
منتظر بارون بودم امشب
مثل تو نیومد و کوره
آخر منو میسوزونه
این انتظار بی سر و ته
نیستی بگو نیستم
که چاقوی انتظار کنده
لباس شویی میچرخه و
توو فکرم
چی بپوشم
چی بگم
آخه حرف همیشه
توو دهنم میچرخه
حوصله من و او
پیر میشه
یعنی باز همون بازی
من پر حرف و
او پر حدس و
اشتباه و لغت تکانی
خاموش میکنم و خاموش میشم
من نمیرم با روح خیسم
حتما به لکنتم میخنده
من مادر عروسکم میمونم
به دوربین میخنده
انگار اخم منو میبینه
میگه حال کشور خوبه
آمار دروغ نمیگه
سرم از درد میمیره
این نمایش کابوسه
چرا دیگه نمیخندم
چرا دستم تیر میکشه
خاموش میکنم و خیس میشم
زیر دو تا آسمون
لعنت به من ساده
که رفتم و رای دادم