سیاهی رفتار من

از ذات من نیست

غم دارم غریبه

حوصله حرف زدن نیست

 

بگذار حرف بزنه

چوب و آتش و سکوت

امشب دو ماه چشم ماه من

باریده و ابری است

 

یه دنیای بی محبت

سهم من همیشه سکوت

فاصله یه کوهه غریبه

کوهی بزرگ تر از فقر نیست