ستارگانِ شبِ گیسویِ نگارم
به قلبِ من خوش آمدید
سرم کوه و
دلم دشت و
دیده ام
ابرِ سکوت
...
درخت و سبزه نمیدهی ؟
باران و چشمه چطور ؟
من پرنده و امید میخواهم
نقاشِ ترور
۱۵ تیر ۰۰ ، ۱۱:۰۴
۰ نظر
در خویش میگریم دگر
اشکم رفیقِ راه نیست
گویی که درد این وطن
با هیچ مرهم ساز نیست
...
صندوقِ رای و نوکران
بازی و بازیگر همان
امید برای آن سراب
با یک کلاه ساده لوحان
...
از یاد بردید خون و دار
آبان و قتلِ بی کران
رای تو هست تمدیدِ خون
خون بازی یا خورنده آن
۲۶ خرداد ۰۰ ، ۱۹:۵۱
۰ نظر
عشق فقط کوه کندنِ فرهاد
یا آواره شدنِ مجنون نیست
عشق زمانی است
که آسوده خوابم
و مادرم آرامِ آرام
شبیه بال زدن های پروانه
خانه را جارو میزند
۱۰ ارديبهشت ۰۰ ، ۱۷:۱۲
۰ نظر
جمعه, ۱۰ ارديبهشت ۱۴۰۰، ۰۴:۳۷ ب.ظ
موج سوارِ غمِ دریاییِ خویشیم
اما نشانی از خیسی ندارم
۱۰ ارديبهشت ۰۰ ، ۱۶:۳۷
۰ نظر
گلِ رمیدهِ من
خارت نوازشِ من
دانی که نگاهِ آغوش سازت
چند سال ربود از جوانیِ من
دانی که از باغ و
باغبان بیم دارم
که غافل از زخمِ پنهان باشند
و ایامِ نا مهربانِ مه آلود
شیرهِ جان نوشد
و مثل من
من باشی و من باشی و
تنها من
۰۵ ارديبهشت ۰۰ ، ۲۲:۳۲
۰ نظر