گلوله
درد
خون
مرگ
چرا تموم نمیشه این خبر
آشفته نباش دلم
آدم نمیشه آدم
گرسنه های پوچ و منفعت
سیر نمیشن هیچ وقت
آرامش دنیا که صد درصد محاله
اسم جنگل پر آشوب ما جهانه
مغزهای به ظاهر شسته
شسته نمیشه دوباره
این قلاده ها بیشتر میشه دوباره
فکر کنم احساس انسانیت مرده و زیر خاکه
عصر ما عصر وجدان های سیاهه
عصر ما هنوزم عصر هابیل و قابیله
چه ساده شبیه آدم آهنی بی تفاوت شدیم
تفنگ به دست رو به روی هم ایستادیم و کشتیم