63i

عشق فقط کوه کندنِ فرهاد

یا آواره شدنِ مجنون نیست

عشق زمانی است

که آسوده خوابم

و مادرم آرامِ آرام

شبیه بال زدن های پروانه

خانه را جارو میزند

62i

موج سوارِ غمِ دریاییِ خویشیم

اما نشانی از خیسی ندارم

61i

حتی دلم برای خود میگرید نه من

60i

گلِ رمیدهِ من

خارت نوازشِ من

دانی که نگاهِ آغوش سازت

چند سال ربود از جوانیِ من

دانی که از باغ و

باغبان بیم دارم

که غافل از زخمِ پنهان باشند

و ایامِ نا مهربانِ مه آلود

شیرهِ جان نوشد

و مثل من

من باشی و من باشی و

تنها من