چای سبز

سبز نوشید چای سبز را

مستانه بو کشید عطرم را

مانتو از تن جدا کرد و

مبهم نظاره کرد لیوان تهی را

مثل قبل نبود و

مثل قبل نشد

آن روز بوسه نبود و

داغ بوسه خاکستر کرد من را

سیگار به لب گذاشت و

فراموش کرد روشن کند سیگار را

گفتم خسته ای از این دیدارهای یواشکی

 تو حق داری نازنین بخوای بری

 گفت ساده نیستم و ساده نمیشم

 که از تو ساده بگذرم 

گفتم غم و دردت چیست

 نازنین چاره هست یا نیست

 گفت عاقبت ما چیست

 چهار سال دوری و دیدار

کم مسئله ی نیست

لیلی و مجنون من و تو

لیلی و مجنون افسانه ی من و توئم

که میان پیاده رو یکدیگر را بغل کردیم

یه ملت را به ساده گی ندیدیم

محکم به هم چسبیدیم و پیچیدیم

نگاه ها و متلک ها ما را دو تا نکرد

ما هم لج کردیم و یکدیگر را بوسیدیم

حتی از لنز های دوربین ها نترسیدم

همان جا گل گفتیم و گل شنیدیم

مردم به جنون و حماقت شیرین ما خندیدن و

ما هم به بنر خواهرم حجابت برادرم نگاهت خندیدیم

لیلی و مجنون افسانه ی من و توئم

که پشت پا به غرور و حرف مردم زدیم

باز عید و

باز عید و خانواده های اعدام دیده

باز عید و بی گناه های در حبس مانده

باز عید و گل های پژمرده دست فروش

باز عید و نگاه های کودک کهنه پوش

باز عید و گریه های پشت ویترین

باز عید و دزدی کودک غمگین

باز عید و گریه های پنهانی پدر

باز عید و بغض های ناگهانی مادر

باز عید و نبود تو با من

باز عید و خاطره ات تو با من

باز عید و خانه ساکت و تاریک من

باز عید و بغض و عکس تو با من

باز عید و آینه شکستن بی اختیار من

باز عید و چشمهای خیره من به در

باز عید و باز پاییز من