من آن شمع ام
که در روز بیهوده مُردم
چون قاصدک ها
از شبِ پروانه گفتند
آنچنان آرام تر از مرگِ سکوت
با ستاره ها نظربازی میکند
که نمیدانم فارغ از غوغایِ جهان است
یا غرق در اوضاعِ جهان
۱۱ شهریور ۰۰ ، ۱۲:۳۱
۰ نظر
سرم کوه و
دلم دشت و
دیده ام
ابرِ سکوت
...
درخت و سبزه نمیدهی ؟
باران و چشمه چطور ؟
من پرنده و امید میخواهم
نقاشِ ترور
۱۵ تیر ۰۰ ، ۱۱:۰۴
۰ نظر
در خویش میگریم دگر
اشکم رفیقِ راه نیست
گویی که درد این وطن
با هیچ مرهم ساز نیست
...
صندوقِ رای و نوکران
بازی و بازیگر همان
امید برای آن سراب
با یک کلاه ساده لوحان
...
از یاد بردید خون و دار
آبان و قتلِ بی کران
رای تو هست تمدیدِ خون
خون بازی یا خورنده آن
۲۶ خرداد ۰۰ ، ۱۹:۵۱
۰ نظر
عشق فقط کوه کندنِ فرهاد
یا آواره شدنِ مجنون نیست
عشق زمانی است
که آسوده خوابم
و مادرم آرامِ آرام
شبیه بال زدن های پروانه
خانه را جارو میزند
۱۰ ارديبهشت ۰۰ ، ۱۷:۱۲
۰ نظر
جمعه, ۱۰ ارديبهشت ۱۴۰۰، ۰۴:۳۷ ب.ظ
موج سوارِ غمِ دریاییِ خویشیم
اما نشانی از خیسی ندارم
۱۰ ارديبهشت ۰۰ ، ۱۶:۳۷
۰ نظر